پند

 

یک پند عارفانه بشنو از این زمانه 

 خواهی اگر رهایی بگسل تو از خزانه

 

 

نیکی کن و مرنجان همچون پلید خویان 

کز قلب روسیاهان آتش کشد زبانه

 

 

سختی و جبر ایام آسان شود تحمل 

با ذکر یکشف السوء با یاد حق شبانه

 

 

بنگر به روی فرزند آیات ایزدی بین  

باشد همین نشانه اعجاز بی کرانه

 

 

این گوهر جوانی زیبا بود ولیکن 

 زیبائی درون را دریاب بی بهانه