تقدیم به ناصر حجازی

تقدیم به ناصر حجازی

 

 

 

"من آن گلبرگ مغرورم که می میرم ز به آبی

 

ولی با خفت و خاری، پی شبنم نمی گردم"

 

 

 

اگر چه تشنه و زارم به صحرای مصیبت ها

 

به دور خویش می گردم پی زمزم نمی گردم

 

 

 

به تنهایی و بی مهری من عادت می کنم اما

 

زبی عاری و بی رسمی ، پی همدم نمی گردم

 

 

 

اگر چه زخمی ام کردی به تیر عشق جانسوزت

 

به درد و زخم خو کردم، پی مرهم نمی گردم

 

 

 

در این تاریکی مطلق، به نفسم اتکا کردم

 

ز دیو و دد نمی ترسم، پی آدم نمی گردم

 

 

 

اگر فتح دل سنگت هزار و هفت خان دارد

 

به جنگ دیو چون رفتم پی رستم نمی گردم

 

 

 

به یار بی وفا گفتم ، غم عشق تو شیرین است

 

برای جلب دلسوزی پی ماتم نمی گردم