کار جهان
جهان هردم بکام دل نباشد
هرآنکس خوش بود، خوشدل نباشد
گهی پشت تو بر زین مراد است
گهی با رای تو یکدل نباشد
بدیدم دوستی کو همزبان بود
ندارد سود اگر همدل نباشد
جهان گاهی به سود و گه زیان است
به غیر این بود عادل نباشد
زدریای غم دنیا نکن باک
کند غرق آنکه دریادل نباشد
امان و عافیت پاداش صبر است
بیابد هرکسی بددل نباشد
سیاوش می سرآید از برایت
نخوان شعرش اگر بیدل نباشد
روی خط
ناگهان طبع مرا در شعر روشن می کنی
خانه تاریک دل را ، پرتو افکن می کنی
ماه ها از تو نیامد هیچ پیغامی ولی
گر بیایی روی خط ما را مزین می کنی
رخوت و عزلت نشینی رخت می بندد زمن
حال و احوال بد من، خوب و احسن می کنی
گر برون آیی زخانه ، ور ببینم من تورا
خشکی صحرای ما را باغ و گلشن می کنی
با نگاه مهربان و غمزه چون خنجرت
سیرت آرام من را ، اسب توسن می کنی
از فراق روی ماهت تنگ می گردد دلم
قلب من با این فراخی مثل ارزن می کنی
هرکسی مغرور باشد بر جمال و حسن خویش
تا ببیند روی تو ، در دم فروتن می کنی
نیست سیراب از نگاه مهربانت ، چشم من
پس سیاوش را ، چرا وادار رفتن می کنی
